Bycie niewidzialnym ma wiele plusów. W typ przypadku głównym jest to, że jeśli Cię nie widać, jeśli Cię nie ma, to problemy Cię nie znajdą. To wszystko co się dzieje dookoła Ciebie nie dotyczy. Czy to nie piękne wyjście z sytuacji?
Dziecko z rodziny alkoholowej przyjmujące rolę Niewidzialnego Dziecka
Inaczej nazywanie Dzieckiem We Mgle bądź Dzieckiem Zagubionym. Niewidzialne Dziecko chce zniknąć. Ma nadzieję, że jeśli go nie będzie widać, problemy też go nie znajdą tudzież samo nie będzie dodatkowym problemem. Ma wrażenie, że lepiej gdyby go w ogóle nie było. Nie sprawia problemów wychowawczych, zazwyczaj niczego nie chce i godzinami potrafi zajmować się sobą. Niewidzialne dziecko nie nabywa podstawowych umiejętności interpersonalnych, jest wycofane, często uważane za nieśmiałe. Trzyma się z boku i dorasta w izolacji społecznej. Ma problemy z wyrażaniem własnych potrzeb i emocji, nie potrafi współpracować z innymi. Robi wszystko, żeby nie zwracać na siebie uwagi. Jest kompletnie osamotnione, wyzbyło się potrzeby przebywania z ludźmi i budowania z nimi relacji. Często czuje się niegodne uwagi innych, bezwartościowe, jednocześnie czując złość związaną z tym, że nikt nie zwraca na nie uwagi.
Dorosłe życie Niewidzialnego Dziecka
Niewidzialne Dziecko nie rozwinęło w dzieciństwie podstawowych umiejętności społecznych, co w dorosłym życiu będzie powodowało problemy w nawiązywaniu kontaktów i utrzymywaniu relacji interpersonalnych. Często miewa problemy w zbudowaniu związku. Nie potrafi walczyć o swoje oraz mówić o swoich potrzebach, więc często są one przez innych pomijane. Dorosłe Niewidzialne Dziecko izoluje się od świata, jest nieśmiałe, małomówne, zlęknione i samotne - stąd jego nieprzystosowanie do życia z innymi ludźmi. Dochodzi nieustanne poczucie bezwartościowości i uczucie skrzywdzenia przez świat.
0 komentarze:
Prześlij komentarz